افول پیشِ رو: آینده صادرات سوخت فسیلی استرالیا

پیش‌بینی خزانه‌داری از افول یک صنعت قدیمی

استرالیا سال‌هاست به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان زغال‌سنگ و گاز طبیعی مایع (LNG) شناخته می‌شود. اما بر اساس مدل‌سازی جدید خزانه‌داری، درآمد حاصل از این بخش‌ها تا سال ۲۰۳۵ بیش از ۵۰ میلیارد دلار استرالیا کاهش خواهد یافت و این کاهش تا سال ۲۰۵۰ به کمتر از ۳۰ میلیارد دلار خواهد رسید.

آنچه مدل‌سازی خزانه‌داری نشان می‌دهد:

پیش‌بینی‌ها هشداردهنده است.

  • ارزش صادرات زغال‌سنگ و گاز طبیعی مایع که در حال حاضر حدود ۱۳۰ میلیارد دلار استرالیا (۲۰۲۵) برآورد می‌شود، تا ۲۰۳۰ بیش از ۶۰ میلیارد دلار کاهش خواهد یافت.

  • تا ۲۰۵۰، درآمد صادرات سوخت‌های فسیلی به کمتر از ۳۰ میلیارد دلار سقوط خواهد کرد.

  • در زمینه تولید:

  • تولید گاز و LNG تا ۲۰۳۵ حدود ۲۴ تا ۲۷ درصد و تا ۲۰۵۰ حدود ۶۶ تا ۶۸ درصد کاهش می‌یابد.
  • تولید زغال‌سنگ تا ۲۰۳۵ حدود ۴۲ تا ۵۱ درصد و تا ۲۰۵۰ حدود ۷۱ تا ۷۴ درصد پایین خواهد آمد

این نتایج در سه سناریو مختلف ثابت باقی می‌مانند:

  1. سناریوی پایه – ادامه سیاست‌ها و اهداف موجود.

  2. سناریوی صادرات تجدیدپذیر – رشد در کالاهای سبز (مانند هیدروژن سبز).

  3. سناریوی بی‌نظمی – بدون هدف‌گذاری جدید یا با تعهدات ضعیف تا ۲۰۳۵.

هر سناریویی را که نگاه کنیم، روند کاهش واضح است.

محرک‌های اصلی کاهش

چند عامل کلیدی این سقوط را رقم می‌زنند:

  • کاهش تقاضای جهانی برای سوخت‌های فسیلی به‌ویژه با سرعت گرفتن تعهدات کشورها برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای.

  • سیاست‌های جدید شرکای تجاری که روزبه‌روز بیشتر با اهداف محدود کردن گرمایش جهانی هماهنگ می‌شوند.

  • افزایش تقاضا برای کالاهای سبز مثل هیدروژن و آمونیاک سبز، مواد معدنی حیاتی (لیتیوم، نیکل، کبالت) و فلزات پاک مانند آهن و آلومینیوم.

پیامدها و ریسک‌ها

این پیش‌بینی‌ها چند پیامد جدی برای استرالیا دارند:

  • ریسک اقتصادی: کاهش درآمدهای فسیلی می‌تواند صنایع، مناطق و کارگران وابسته به زغال‌سنگ و گاز را با بحران روبه‌رو کند.

  • نیاز به برنامه‌ریزی گذار: افت صادرات فسیلی ممکن است زودتر از انتظار رخ دهد. بنابراین استرالیا باید در زمینه گذار انرژی، تنوع اقتصادی، آموزش مجدد و زیرساخت‌های تجدیدپذیر سرعت بگیرد.

  • فرصت در بخش سبز: خبر خوب این‌که صادرات سبز می‌تواند از ۳۰ میلیارد دلار فعلی به دست‌کم ۸۰ میلیارد دلار تا ۲۰۳۵ برسد و در ۲۰۵۰ به ۱۰۹ تا ۱۷۸ میلیارد دلار افزایش یابد.

دیدگاه‌ها و واکنش‌ها

  • آلیسون رییو (مؤسسه گرتن) هشدار داده این مدل‌سازی «بمب حقیقت» را منفجر کرده و نشان داده باید با واقعیت کاهش اجتناب‌ناپذیر تقاضای فسیلی روبه‌رو شویم.

  • تیم باکلی (Climate Energy Finance) حتی آن را یک «اسب هدیه‌ای» توصیف کرد که ممکن است به «نفرین منابع» تبدیل شود.

  • صنعت گاز همچنان بر نقش LNG در گذار انرژی و امنیت انرژی منطقه تأکید دارد، به‌ویژه برای آسیا. با این حال، حتی پیش‌بینی‌های خودشان هم کاهش ارزش و حجم را تأیید می‌کند.

مسیر پیشِ رو

برای اینکه استرالیا غافلگیر نشود، چند اقدام حیاتی است:

  • تنوع‌بخشی اقتصادی: سرمایه‌گذاری در بخش‌هایی که در دنیای بدون کربن رشد می‌کنند.

  • سیاست‌گذاری شفاف: اهداف بلندپروازانه برای کاهش انتشار و ایجاد اطمینان برای سرمایه‌گذاری سبز.

  • حمایت از جوامع آسیب‌پذیر: ایجاد شغل‌های جدید، آموزش دوباره و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها.

  • همکاری بین‌المللی: با تغییر بازارها، دیپلماسی و توافقات تجاری نقش بیشتری پیدا می‌کنند.

جمع‌بندی

یافته‌های خزانه‌داری یک زنگ بیدارباش است. درآمد صادرات سوخت‌های فسیلی استرالیا در چند سال آینده به شدت کاهش خواهد یافت. زمان و شدت آن به سیاست‌های داخلی و جهانی بستگی دارد، اما مسیر کلی روشن است.

آیا استرالیا به اندازه کافی سریع حرکت می‌کند تا به جای بازنده، برنده آینده سبز جهان باشد؟

مطالب این نوشته